สด กูรมะโรหิต (27 เมษายน พ.ศ. 2451 - 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2521) เป็นนักเขียนนวนิยายไทยที่มีชื่อเสียง มีผลงานเขียนหลากหลาย ทั้งสารคดี เรื่องสั้น นวนิยาย นวนิยายแปล บทละครเวที และบทภาพยนตร์ นอกจากนี้ยังเป็นเกษตรกร ที่พยายามนำแนวคิดเกี่ยวกับกิจการสหกรณ์ไว้เป็นจำนวนมาก
สด กูรมะโรหิต เกิดที่ตำบลท่าเรือจ้าง จังหวัดจันทบุรี เป็นบุตรของอำมาตย์โท พระจรูญภารการ (เติม กูรมะโรหิต) กับนางเหนย กูรมะโรหิต (2417-2512:95 ปี) มีน้องสาวคือ คุณหญิงนิธิวดี อ้นตระการ (2454- 2557 อายุ 103 ปี) บิดาเป็นข้าราชการมหาดไทย ตำแหน่งหลวงยกกระบัตรเมือง ยกกระบัตรมณฑล ปลัดมณฑล และผู้ว่าราชการจังหวัด ในวัยเด็กต้องย้ายตามบิดาไปตามจังหวัดต่างๆ และเข้าเรียนที่โรงเรียนเทพศิรินทร์ตั้งแต่ชั้นประถม 1 ถึงมัธยม 8 เป็นเพื่อนร่วมรุ่นกับ โชติ แพร่พันธุ์ (ยาขอบ) กุหลาบ สายประดิษฐ์ (ศรีบูรพา) และหม่อมเจ้าอากาศดำเกิง รพีพัฒน์ โดยมีผลการเรียนดีเด่น เข้าสอบชิงทุนเล่าเรียนหลวงสองครั้งในปี พ.ศ. 2468-2469 แต่ได้เพียงที่สามจึงไม่ได้รับทุน
ต่อมาในปี พ.ศ. 2470 ขณะกำลังศึกษาที่โรงเรียนกฎหมาย สด กูรมะโรหิต ได้รับข้อเสนอจากพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าธานีนิวัต กรมหมื่นพิทยลาภพฤฒิยากร เสนาบดีกระทรวงธรรมการ ให้รับทุนไปศึกษาที่ประเทศจีน เพื่อกลับมาเป็นผู้ควบคุมโรงเรียนราษฎร์ที่สอนภาษาจีนทั่วประเทศ
ท่านศึกษาที่มหาวิทยาลัยปักกิ่งจนจบปริญญาตรี และเข้าทำงานในกระทรวงศึกษาธิการ ระหว่าง พ.ศ. 2479-2489 และทำงานเขียนนวนิยายเป็นรายได้เสริม ตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ที่ปักกิ่ง และตลอดเวลาที่รับราชการ
สด กูรมะโรหิต เริ่มงานประพันธ์ตั้งแต่สมัยเรียนชั้นมัธยม โดยได้รับการสั่งสอนจากบิดา ซึ่งเป็นนักเขียนสมัครเล่น เคยร่วมจัดทำหนังสือพิมพ์ "ดรุณสาส์น" และ "แถลงการศึกษาเทพศิรินทร์" เป็นการภายในโรงเรียน ในระหว่างเรียนที่ปักกิ่ง ได้เขียนนวนิยายเกี่ยวกับชีวิตต่างแดน ส่งมาตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ประชาชาติ เช่นเรื่อง "ปักกิ่งนครแห่งความหลัง" "คนดีที่โลกไม่ต้องการ" "เมื่อหิมะละลาย" มีผลงานแปลเช่นเรื่อง "ชู้รักเลดี้แชตเตอร์เลย์" "อัสฌาเทวี" "ใต้ธงสยาม" "แซมมวลไวท์" รวมไปถึงบทความการเมือง เศรษฐกิจ และสังคม ผลงานที่ถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ เช่นเรื่อง ขบวนเสรีจีน และ ระย้า โดยเฉพาะเรื่องขบวนเสรีจีน ได้รับรางวัลตุ๊กตาทอง สาขาบทประพันธ์ยอดเยี่ยม และนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม (ศรินทิพย์ ศิริวรรณ) ครั้งที่ 3 ประจำปี พ.ศ. 2502
สด กูรมะโรหิต ลาออกจากราชการในปี พ.ศ. 2489 หันไปเป็นเกษตรกรที่จังหวัดปราจีนบุรี เป็นผู้บุกเบิกการปลูกหน่อไม้ไผ่ตง แต่ไม่ประสบความสำเร็จ จึงหันไปทำการเกษตร และส่งเสริมแนวคิดเรื่องสหกรณ์ ที่ตำบลจอมเทียน อำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี แต่ต้องประสบความลำบากเมื่อถูกกล่าวหาว่าเผยแพร่แนวความคิดแบบคอมมิวนิสต์
สด กูรมะโรหิต สมรสกับ เนียน กูรมะโรหิต (2448-2535:87 ปี) ขณะเรียนอยู่ที่ประเทศจีน มีบุตรธิดารวม 5 คน ต่อมาเนียน กูรมะโรหิต ก็ได้มีผลงานงานแปลที่มีชื่อเสียงหลายเรื่อง ในบั้นปลายชีวิตล้มป่วยด้วยโรคเบาหวาน จนเสียชีวิตเมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2521 อายุ 69 ปี
